W świetle obowiązujących przepisów podatkowych istnieje możliwość zastosowania preferencyjnej stawki 8% VAT do niektórych usług budowlanych. W myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT powyższe dotyczy usług budowlanych wykonywanych w budynkach lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Jednocześnie ust. 12 powołanego artykułu precyzuje, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zalicza się:

 

obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12,
budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską (sklasyfikowane w klasie ex 1264), zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.
Ustawodawca zastrzegł również w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, że do budownictwa objętego ww. programem nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia przekracza 300 m2 oraz
lokali mieszkalnych o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m2.
Jeżeli powierzchnia nieruchomości objętej społecznym programem mieszkaniowym przekracza ustawowe limity określone powyżej stawkę 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepisy nie precyzują stawki VAT, którą należy stosować do tzw. infrastruktury towarzyszącej np. instalacji i urządzeń technicznych oraz infrastruktury znajdującej się poza budynkiem tj. drogi dojazdowej, sieci mediów, ogrodzenia z bramą i furtką. Wobec wyraźnych sporów, które ujawniły się nawet na najwyższym szczeblu polskiego sądownictwa administracyjnego, Prezes NSA uznał, że została spełniona przesłanka do wystąpienia z wnioskiem o podjęcie uchwały abstrakcyjnej w takiej sprawie. Dnia 3 czerwca 2013 r. podjęto uchwałę NSA w składzie siedmiu sędziów ( I FPS 7/12). Sędziowie stwierdzili, że obniżona stawka podatku od towarów i usług nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem.

A zatem podatnicy, którzy realizują roboty budowlane dotyczące obiektów budownictwa mieszkaniowego, ale poza ich bryłą, w tym na infrastrukturze towarzyszącej, nie mają prawa do stosowania stawki obniżonej i powinni opodatkowywać swoje usługi VAT obliczonym według stawki podstawowej, która obecnie wynosi 23%.

Co prawda przepisy o VAT nie nakładają formalnego obowiązku gromadzenia potwierdzeń dla transakcji dot. budownictwa społecznego jednak dla celów dowodowych warto, aby podatnik posiadał dokumenty potwierdzające zasadność zastosowania preferencyjnej stawki VAT. Ustawodawca nie sprecyzował również jakie konkretnie dowody powinien posiadać podatnik, jednak powinny być to wiarygodne dokumenty, które w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzą wielkość powierzchni użytkowej. Takimi dokumentami mogą być: kserokopia dokumentacji budowlanej nieruchomości, akt notarialny z wymienioną powierzchnią mieszkania czy podpisany przez strony protokół zdawczo-odbiorczy.