Zgodnie z przepisami ustaw podatkowych przedsiębiorca ma do wyboru jedną z czterech metod amortyzacji, tj.:

• metodę liniową,
• metodę degresywną,
• metodę indywidualną,
• jednorazową amortyzację.

Podstawową metodą amortyzacji środków trwałych jest metoda liniowa. Polega ona na tym, że odpisów od środka trwałego dokonuje się aż do jego pełnego zamortyzowania. Podstawa amortyzacji jest w każdym roku taka sama. Przy tej metodzie obowiązują stawki amortyzacyjne z Wykazu będącego załącznikiem do ustaw o podatku dochodowym.

Kolejną, obok podstawowej metodą stosowaną do amortyzacji środków trwałych jest metoda degresywna. W jej przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:

w pierwszym roku używania środka trwałego – przy zastosowaniu stawki podanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonej o współczynnik nie wyższy niż 2,0,
następnych latach podatkowych – od jego wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalone na początek kolejnych lat używania tego pojazdu.
Ta podwyższona stawka amortyzacyjna jest stosowana tylko w tych latach podatkowych, w których amortyzacja przy zastosowaniu metody degresywnej jest wyższa od amortyzacji dokonywanej metodą liniową. Natomiast począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według metody liniowej, przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej z Wykazu lub stawki podwyższonej. Przy czym 2,0 to maksymalna wysokość współczynnika. Podatnik może go więc przyjąć w innej wybranej przez siebie wysokości (jednak nie wyższej niż 2,0).

Następną metodą, która często nie jest rozróżniana jako odrębna metoda lecz jako modyfikacja metody liniowej jest metoda polegająca na stosowaniu stawek indywidualnych. W granicach określonych zapisami ustaw podatnik ma prawo skrócenia (czasem bardzo znacznego) okresu amortyzacji a tym samy zwiększenia kosztów firmy poprzez podwyższenie odpisów amortyzacyjnych.

Ostatnią metodą podatkowej amortyzacji środków trwałych jest jednorazowa amortyzacja. Podatnik ma prawo do jednorazowej amortyzacji w dwóch przypadkach:

• jeśli wartość danego składnika majątku nie przekracza kwoty 3.500 zł, podatnikowi wolno rozliczyć wydatki poniesione na jego nabycie do kosztów podatkowych (bezpośrednio w miesiącu oddania do używania),
• jeśli wartość danego składnika przekracza 3.500 zł a podatnik zalicza się do kategorii „małych podatników” lub rozpoczął w danym roku podatkowym prowadzenie działalności a środek trwały zalicza się do grupy 3-8 klasyfikacji (poza samochodami osobowymi), ma prawo do dokonania jednorazowej amortyzacji środków do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Wybór konkretnej metody amortyzacji należy do podatnika, który powinien pamiętać o tym, aby była to metoda optymalna z punktu widzenia uwarunkowań prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz bieżących i potencjalnych potrzeb.

Zobacz koniecznie: Zasady amortyzacji środków trwałych