Z uwagi na fakt, iż umowa o udzielenie pożyczki zawierana jest pomiędzy podmiotami powiązanymi istotne jest prawidłowe określenie warunków, na podstawie których jest ona udzielana.

Przy ustalaniu wysokości odsetek warto skorzystać z „rekomendacji” określonych w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych również w sytuacji gdy wartość pożyczki nie będzie przekraczała wartości 10 mln (wartości określonej dla transakcji kontrolowanej).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają warunki zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów, które z dniem 1 stycznia 2018 roku znacznie zostały zmienione. Przede wszystkim nastąpiło rozszerzenie stosowania ograniczenia w zaliczaniu odsetek do kosztów uzyskania przychodów na wszystkich podatników objętych nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, jak również na podatników objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym, którzy prowadzą działalność poprzez położony na terytorium Polski zakład.

Zasadniczo wyłączenia odsetek z kosztów nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwotę 3.000.000 zł (z zastrzeżeniem, że jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika).

Jednocześnie należy zauważyć, że pojęcie nadwyżki kosztów finansowania dłużnego definiuje się jako kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym. Przy ustalaniu istnienia i wysokości tej nadwyżki nie uwzględnia się zatem wskaźnika 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W celu ustalenia czy zastosowanie ma wyłączenie, o którym mowa powyżej należy w pierwszej wysokości porównać wysokość kosztów finansowania dłużnego podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym oraz uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym. Jeżeli wskazane koszty przewyższają wskazane przychody o 3.000.000 zł, nadwyżka finansowania dłużnego przekracza tę kwotę, a więc wskazany przepis może mieć zastosowanie. Dopiero na kolejnym etapie - a więc wiedząc, że nie ma zastosowania – uwzględniać należy wskaźnik 30% określony w przepisach. Jeżeli więc u danego podatnika nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza 3 000 000 złotych to wskaźnik obliczony w oparciu o EBIDTA należy stosować dopiero do nadwyżki.